MAIL BOX

 

 


 

O Klubie EKOS

Klub Publicystów Ochrony Środowiska został utworzony 21 marca 1983 roku jako nieformalna i niezależna organizacja skupiająca dziennikarzy zainteresowanych tematyką ochrony środowiska. Była to inicjatywa samych dziennikarzy z nieżyjącym już red. Juliuszem Zagórskim na czele, którzy chcieli odtworzyć dawny Klub Ochrony Środowiska działający w ramach SDP

 czytaj więcej...

NASZE PATRONATY

 

Logo Unmask Polish 01 FullColor

 

BANER CIS

 

POMOC DLA ALICJI TYSIĄC

 

ALICJA TYSIAC 250px

Zdjęcia z galerii

Kontakt


Klub Publicystów

Ochrony Środowiska

EKOS

ul. Przemysława 34

02-496 Warszawa

 

e-mail: zarzad@ekos.org.pl

PROSUMENCI - HISTORIA

DROGA CIERNIOWA DO ENERGETYKI OBYWATELSKIEJ 
 
Instytut Energetyki Odnawialnej opracował kalendarium burzliwych prac nad ustawą o odnawialnych źródłach energii – od prosumenckiego projektu ustawy z grudnia 2011 roku do uchwalenia poprawki prosumenckiej 20 lutego 2015 roku. Przypomnijmy, że poprawka ta dzięki taryfom gwarantowanym miała od 1 stycznia br. umożliwić obywatelom i małym firmom bezpieczne inwestowanie w mikroinstalacje odnawialnych źródeł energii o mocy do 10 kW. Tak się jednak nie stało. Sejm 28 grudnia ub. roku odroczył o 6 miesięcy wejście w życie tego przepisu, nie pytając obywateli. 
 
22 grudnia 2011 r. Ministerstwo Gospodarki zaprezentowało pakiet trzech ustaw z sektora energetyki. 
W trójpaku znalazło się Prawo energetyczne oraz dwie zupełnie nowe ustawy: Prawo gazowe i ustawa o odnawialnych źródłach energii. Projekt nowych regulacji dotyczących OZE, co do zasady, utrzymywał dotychczasowy system wsparcia energetyki odnawialnej polegający na obowiązku uzyskania i przedstawienia do umorzenia tzw. zielonych certyfikatów, jednak w istotnym stopniu ten system zmodyfikował, zakładając m.in. zróżnicowanie wartości certyfikatów w zależności od rodzaju i wielkości źródła energii oraz czasu jego oddania do użytku. Dla mikroinstalacji i małych instalacji OZE zaproponowano specjalny sposób rozliczeń energii sprzedawanej i zużywanej na własne potrzeby, niezapewniający opłacalności inwestowania w mikroinstalacje.
 
27 lipca 2012 r. Ministerstwo Gospodarki zakończyło prace nad ustawą o OZE (wersja 2.0).
Resort uwzględnił wiele kluczowych postulatów branży OZE. Zmiany dotyczyły m.in. wprowadzenia systemu taryf gwarantowanych FiT dla mikroinstalacji i małych instalacji OZE o mocy maksymalnie do 200 kW. Projekt ustawy uderzał w interesy wielkich koncernów energetycznych zarabiających na zielonych certyfikatach wydawanych na energię wytwarzaną we współspalaniu biomasy z węglem oraz energię wytwarzaną w dużych, zamortyzowanych elektrowniach wodnych. 
 
4 października 2012 r. Ministerstwo Gospodarki publikuje kolejny projekt ustawy o OZE (wersja 3.0).
Zarówno ten, jak i kolejny projekt (wersja 4.0) pokrywają się, co do zasady, z założeniami projektu ustawy w wersji 2.0.
 
30 października 2012 r. Mały trójpak energetyczny w Sejmie.
 
Przepisy mają w przyspieszonym tempie wprowadzić do polskiego prawa najważniejsze regulacje pakietu trzech ustaw energetycznych przygotowywanych przez rząd. Było to efektem presji, jaką na rządzie wywarło wszczęcie postępowania Komisji Europejskiej przeciwko Polsce za niewdrożenie dyrektywy 2009/28/WE. Projekt regulacji wprowadzał uproszczenia administracyjne i rozwiązania dla mikroinstalacji w postaci możliwości odsprzedaży nadwyżek energii po cenie wynoszącej 80% średniej ceny energii z poprzedniego roku. 
 
24 maja 2013 r. Sejmowa Komisja Gospodarki przyjęła mały trójpak. 
 
11 lipca 2013 r. Instytut Energetyki Odnawialnej publikuje „Krajowy plan rozwoju mikroinstalacji odnawialnych źródeł energii do 2020 roku”.
To mapa drogowa, która analizuje rynek mikroinstalacji OZE do wytwarzania ciepła i energii elektrycznej oraz informuje o korzyściach wynikających z upowszechnienia energetyki prosumenckiej. Według autorów raportu rynek mikroinstalacji wart jest 4,5 mld zł, a w 2020 r. – przy odpowiedniej polityce – jego wartość może wzrosnąć sześciokrotnie, do 26,5 mld zł. 
 
26 lipca 2013 r. Parlament przyjął mały trójpak.
Nowelizacja nie zapewnia żadnego systemu wsparcia dla mikroinstalacji oraz nie rozwiązuje innych, poważnych problemów branży energetyki odnawialnej w Polsce.
 
12 listopada 2013 r. Nowy projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii (wersja 5.0).
Ministerstwo Gospodarki przekazało do uzgodnień międzyresortowych oraz konsultacji społecznych kolejny, zdecydowanie zmieniony projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii. Dorobek 2 lat pracy nad pierwotnym projektem ustawy o OZE i uzyskany w końcu konsensus społeczny został całkowicie odrzucony. Rząd odrzuca koncepcje taryf gwarantowanych i zróżnicowanych technologicznie zielonych certyfikatów i proponuje system aukcyjny w niespotykanej na świecie doktrynalnej formie (bez zróżnicowania technologicznego oraz bez podziału na technologie innowacyjne i przestarzałe). 
 
29 stycznia 2014 r. – 2 kwietnia 2014 r. Kolejne wersje projektu ustawy o OZE.
Pojawiają się kolejne wersje rządowego projektu ustawy o OZE i setki kolejnych poprawek już w uchwalonym przez rząd projekcie. Organizacje pozarządowe i zrzeszenia przedsiębiorców reprezentujące branżę OZE wystosowały pismo do ministra gospodarki w sprawie nowej ustawy o OZE. Ich zdaniem projekt jest niezgodny z założeniami dyrektywy Parlamentu Europejskiego w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych. 
 
8 kwietnia 2014 r. Ustawa o OZE przyjęta przez Radę Ministrów.
 
6 maja 2014 r. Ustawa o OZE do Komisji Europejskiej.
Kancelaria Prezesa Rady Ministrów w piśmie do szefa resortu gospodarki datowanym na 30 kwietnia wnioskuje o wszczęcie procedury notyfikacji przed Komisją Europejską mechanizmów wparcia energetyki odnawialnej zaproponowanych w projekcie ustawy o OZE. Później rząd całkowicie rezygnuje z tej procedury, prowadząc tym samym nie tylko do wprowadzania ustawą instrumentów wsparcia niedostosowanych do rynku krajowego, ale do praktycznego zablokowania możliwości wejścia w życie już uchwalonych przepisów. 
 
8 lipca 2014 r. Projekt ustawy o OZE w Sejmie.
 
28 sierpnia 2014 r. Posiedzenie komisji nadzwyczajnej ds. Energetyki i Surowców Energetycznych.
Przyjęto wniosek poseł Anny Zalewskiej z Prawa i Sprawiedliwości o zorganizowanie wysłuchania publicznego w sprawie projektu ustawy o OZE.
 
15 września 2014 r. Wysłuchanie publiczne w sprawie ustawy o OZE. 
Instytut Energetyki Odnawialnej postuluje wprowadzenie w ustawie o OZE wyższych taryf dla instalacji prosumenckich.
 
21 listopada 2014 r. Posiedzenie prezydium komisji nadzwyczajnej ds. Rozpatrzenia Projektu Ustawy o OZE.
Uzgodniono, że prosumenci będą otrzymywać 100% ceny rynkowej za energię elektryczną odsprzedawaną do sieci, pojawiły się też propozycje ograniczenia współspalania biomasy z węglem. 
 
25 listopada 2014 r. Poseł Artur Bramora zgłasza poprawkę prosumencką do projektu ustawy o OZE.
 
Artur Bramora z klubu PSL zgłosił poprawkę prosumencką, która ma na celu wprowadzenie tzw. taryfy gwarantowanej na energię elektryczną wyprodukowaną w najmniejszych, przydomowych źródłach prosumenckich o mocach do 10 kW. Jednocześnie rząd zgłasza coraz więcej autopoprawek do projektu ustawy o OZE.
 
13 stycznia 2015 r. Zwolennicy energetyki prosumenckiej piszą do posłów.
83 organizacje, firmy i instytucje wystosowały list do posłów, w którym wzywają do poprawienia ustawy o odnawialnych źródłach energii. W liście jego sygnatariusze wytykają między innymi wady obecnie procedowanego projektu ustawy o OZE oraz podkreślają, że brakuje w nim rzeczywistego wsparcia dla prosumenckich instalacji bazujących na odnawialnych źródłach energii. 
 
13 stycznia 2015 r. Drugie czytanie projektu ustawy o OZE w Sejmie.
Zgłoszono dziesiątki poprawek. PiS zgłosił wniosek o odrzucenie całego projektu. Projekt został ponownie skierowany do prac w komisji. 
 
16 stycznia 2015 r. Sejm uchwalił ustawę o odnawialnych źródłach energii.
Posłowie przyjęli wcześniej część spośród 64 poprawek do projektu, zgłoszonych w drugim czytaniu. Sejm, głosami opozycji i podzielonego klubu PSL przegłosował też poprawkę prosumencką zgłoszoną jako wniosek mniejszości przez posła Artura Bramorę.
Eksperci i środowiska ekologiczne twierdzą, że uchwalona przez Sejm ustawa o OZE może być pierwszym krokiem w kierunku energetyki obywatelskiej w Polsce. Wskazują jednak na konieczność dalszych zmian, które pozwolą produkować energię elektryczną m.in. także spółdzielniom mieszkaniowym. 
W mediach pojawia się coraz więcej oświadczeń i artykułów sponsorowanych przez sektor energetyczny odnośnie rzekomych zagrożeń (bezpieczeństwo energetyczne i olbrzymie koszty) z powodu wprowadzenia taryf gwarantowanych dla prosumenckich instalacji OZE (mają wesprzeć powstanie tylko 800 MW nowych mocy).
 
28 stycznia 2015 r. Koszty netto poprawki prosumenckiej wyniosą 550 mln zł.
 
Instytut Energetyki Odnawialnej przygotował ocenę skutków wprowadzenia w życie poprawki prosumenckiej przyjętej przez Sejm w ustawie o OZE. Wyliczenia wskazują, że koszty netto wdrażania w Polsce, w latach 2016–2020, taryf gwarantowanych FiT dla mikroprosumentów wyniosą łącznie 550 mln zł, a koszt energii nie wzrośnie o więcej niż 0,1–0,2% (podczas gdy koszty wsparcia dla dużych źródeł OZE podnoszą cenę energii o 10–20%). 
 
29 stycznia 2015 r. Ustawa o OZE w Senacie. Ministerstwo Gospodarki wnosi wniosek o odrzucenie poprawki prosumenckiej.
Rząd niespodziewanie proponuje podniesienie ceny sprzedaży energii z instalacji prosumenckich z 80% średniej ceny z pośredniego roku do 210% tej ceny. Tak jak i w całym procesie ustawodawczym nie przedstawia żadnego ekonomicznego uzasadnienia do swoich propozycji i nie wiadomo, z jakiego powodu koszt energii z mikroinstalacji w ciągu jednej nocy wzrasta 3-krotnie. 
Komisja nie dopuszcza do głosu wnioskodawcy poprawki prosumenckiej – posła Artura Bramory, który (poprzez senatorów) chce w trybie autopoprawki doprecyzować poprawkę prosumencką do zmieniającego się – w wyniku dziesiątek autopoprawek rządowych – projektu ustawy.
Organizacje pozarządowe publikują w prasie podziękowanie dla 220 posłów, w tym wszystkich posłów Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości, którzy przegłosowali poprawkę prosumencką.
 
6 lutego 2015 r. Głosowanie nad ustawą o OZE w Senacie. 
Kompromisowy przepis o tzw. cenie odsprzedaży nadwyżek energii z instalacji prosumeckich to jedna z poprawek do ustawy o odnawialnych źródłach energii, przyjętych przez Senat. 
Kompromisowy zapis artykułu o tzw. taryfach gwarantowanych zaproponowała grupa senatorów PO. Według senatora Kazimierza Kleiny, poprawka może pogodzić racje rządu i tzw. prosumentów, popieranych m.in. przez PSL.
 
17 lutego 2015 r. Sejmowa komisja rekomendowała przyjęcie „kompromisowej” poprawki do ustawy o OZE.
Od głosu wstrzymali się posłowie PiS. Klub PSL zapowiedział, że będzie głosował przeciwko senackiej poprawce, czyli poprze poprawkę w wersji zgłoszonej przez posła Bramorę i pierwotnie uchwalonej przez Sejm. 
 
20 lutego 2015 r. Sejm odrzucił poprawki Senatu do ustawy o OZE i tym samym przyjął ustawę OZE i poprawkę prosumencką.
Sejm, wbrew stanowisku rządu i koalicji rządowej odrzucił kontrowersyjne poprawki Senatu do ustawy o odnawialnych źródłach energii dotyczącą mikroinstalacji prosumenckich. Za poprawką głosowała cała opozycja, w tym klub PiS i klub PSL, przeciw – posłowie PO. Sejm przywrócił tym samym system taryf gwarantowanych dla mikroprosumentów. 
 
Epilog 
Historia tej poprawki nie jest jeszcze zakończona i tworzy się na naszych oczach.
 
Instytut Energetyki Odnawialnej
 

Klub Publicystów Ochrony Środowiska EKOS,

przy Zarządzie Głównym

Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich

Go to Top